Zezwolenie na pracę dla cudzoziemca – kiedy jest potrzebne, rodzaje zezwoleń. Kiedy zezwolenie na pracę nie jest wymagane?

Coraz większa ilość cudzoziemców zaczyna poszukiwać pracy w naszym kraju. Zanim jednak rozpoczną oni swoją karierę zawodową w Polsce, muszą spełnić szereg warunków, a także zdobyć na to odpowiednie zezwolenia. Co jest potrzebne? O czym musi pamiętać cudzoziemiec ubiegający się o pracę na terenie Polski?

Czym jest zezwolenie na pracę dla cudzoziemca?

Warto zacząć od podstawowych definicji. Aby obcokrajowiec mógł rozpocząć pracę w Polsce, konieczne są do tego odpowiednie zezwolenia, które formalnie dają mu właśnie taką możliwość. Dzięki temu osoba je posiadająca, może podjąć pracę w naszym kraju w sposób legalny. Oczywiście, żeby je otrzymać, należy posiadać dodatkowo zezwolenie na pobyt czasowy lub na podstawie wizy. Co ważne, zezwolenie na pracę dotyczy konkretnego zawodu, który będzie on wykonywał w Polsce, innymi słowy, praca podjęta przez cudzoziemca jest legalna tylko wówczas, gdy wykonuje on dokładnie tę, która została wskazana w zezwoleniu.

Jak starać się o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca?

Można to zrobić na kilka sposobów. Pierwszym z nich jest osobista wizyta w urzędzie. Za wydawanie zezwoleń odpowiada wojewoda właściwy dla miejsca zamieszkania pracodawcy – co ważne o zezwolenie na pracę zawsze ubiega się pracodawca! Oprócz wizyty osobistej, można także wniosek oraz konieczną do tego dokumentację, przesłać listownie, co obecnie chyba zdarza się dosyć rzadko. Kolejną metodą jest Internet oraz przesłanie wniosku elektronicznie na adres danego urzędu. Nie dla wszystkich kwestie formalne są takie oczywiste, dlatego jeżeli chcemy się ubiegać o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca można również skorzystać z pomocy kancelarii prawnych (np. lexadvena.com/uslugi/otrzymanie-zezwolenia-na-prace-w-polsce/), które załatwią formalności za nas, a także udzielą wsparcia w kwestiach prawnych.

Jakie są rodzaje zezwoleń na pracę dla cudzoziemca?

Tak właściwie wyróżniamy kilka rodzajów zezwoleń na pracę, w zależności od formy wykonywanej przez cudzoziemca pracy. Są one oznaczone kolejnymi literami alfabety od A do E. Czym się wyróżniają?

• Zezwolenie na pracę typu A wydawane jest na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej z pracodawcą posiadającym zakład pracy/mieszkającym na terenie Polski

• Zezwolenie na pracę typu B dotyczy cudzoziemców, którzy pełnią funkcję członków zarządu wpisanej do KRS, członków zarządu spółki komandytowej lub tych, którzy prowadzą sprawy spółki na terenie Polski przez okres 6 miesięcy w trakcie kolejnych 12 miesięcy

• Zezwolenie na pracę typu C wydawane jest cudzoziemcowi pracującemu dla zagranicznej firmy, który został oddelegowany do pracy w Polsce na okres nie dłuższy niż 30 dni w roku kalendarzowym

• Zezwolenie na pracę typu D dotyczy pracownika firmy zagranicznej, nie posiadającej żadnej działalności ani oddziału w Polsce i w celu wykonania usług o charakterze tymczasowym

• Zezwolenie na pracę typu E wydawane jest cudzoziemcom firm zagranicznych oddelegowanych do Polski na okres dłuższy niż 30 dni

Oprócz tych podstawowych zezwoleń, jest dostępne jeszcze jedno, oznaczone literą S, które dotyczy pracowników sezonowych i wydawane jest na okres kilku miesięcy, najczęściej do prac w rolnictwie lub ogrodnictwie.

Kiedy zezwolenie na pracę dla cudzoziemca nie jest wymagane?

Zezwolenie na pracę nie zawsze jest wymagane i istnieje kilka grup, które pozwalają na podjęcie legalnego zatrudnienia bez jego posiadania. Dotyczy to szczególnie cudzoziemców posiadających status uchodźcy, który został im nadany w Polsce, jak również tym, którzy otrzymali ochronę uzupełniającą, ochronę czasową czy ochronę humanitarną. Dodatkowo o zezwolenie na pracę nie muszą ubiegać się osoby posiadające pozwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE czy posiadający zgodę na pobyt tolerowany.

Dotyczy to także osób, które posiadają zgodę na pobyt czasowy związany z udzieleniem związku małżeńskiego z obywatelem polskim. Takiego zezwolenia nie muszą też mieć osoby z Kartą Polaka, a także studenci studiujący stacjonarnie w Polsce. Tak naprawdę lista wyjątków jest dosyć spora, co jednak nie oznacza, że w łatwy sposób można ominąć prawo i należałoby wcześniej zapoznać się dokładnie z przepisami, by wiedzieć, które z nich odnoszą się do nas samych.